به گزارش اقتصاد ۱۲۰، هزینه تولید که کم شود، روند قیمت در بازار کالاهای نهایی نیز بهبود می‌یابد. همین یک جمله می‌تواند تمامی آنچه که از تحلیل شاخص بهای تولیدکننده (PPI) و ارتباط آن با شاخص بهای مصرف‌کننده (CPI) مورد‌نظر اقتصاددانان است را توضیح دهد.
این موضوعی است که از آخرین داده‌های بانک مرکزی دریافت می‌شود. براساس این داده‌ها، تورم نقطه به نقطه تولیدکننده در اسفندماه ۱۴۰۲ به ۲۴.۵ درصد رسیده است؛ عددی که در فروردین و اردیبهشت سال ۱۴۰۰ بیش از ۱۰۰ درصد بوده و نرخ فعلی کمترین مقدار تورم نقطه به نقطه تولیدکننده از خردادماه ۱۳۹۹ است.
به طور اجمالی، شاخص بهای تولیدکننده، تغییرات بهای تمام‌شده تولید هر واحد کالا (یا سبدکالا) را اندازه‌گیری می‌کند. همچنین این شاخص می‌تواند تاحدود زیادی تغییرات شاخص بهای مصرف کننده یا به تعبیری، نرخ تورم در اقتصاد را برای ما پیش بینی کند.
اثر شاخص اول بر قیمت‌ها نیز به این صورت است که با کاهش سرعت رشد بهای تمام‌شده تولید، رشد قیمت فروش محصولات نهایی کم می‌شود که به معنای کاهش نرخ تورم یا کاهش سرعت بالارفتن سطح عمومی قیمت‌ها خواهد بود. روندی که اثر آن بر انتظارات تورمی آنی و بر تورم واقعی با وقفه زمانی خواهد بود.
به این معنا که کاهش شاخص بهای تولیدکننده در زمستان ۱۴۰۲ می‌تواند بر تورم انتظاری در همان فصل و تورم واقعی در بهار و تابستان ۱۴۰۳ اثرگذار شود. به همین ترتیب، روند نزولی این شاخص در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ تاثیر بسیار زیادی بر کاهش نرخ رشد تورم در سال ۱۴۰۳ خواهد داشت و اگر شرایط در دیگر متغیرهای اثرگذار بر تورم نیز بهبود یافته باشد، دیگر تحقق نرخ تورم هدف‌گذاری‌شده در کانال ۳۰ درصد، دراسفندماه امسال دور از دسترس نخواهد بود.
هدفی که دستیابی به آن از طرف بانک مرکزی به طور جد پیگیری خواهد شد. همچنین تحقق هدفگذاری نقدینگی در سال ۱۴۰۲ نشان داد این توانایی در سیاستگذار پولی کشور وجود دارد.
