به گزارش «خانه اقتصاد» براساس داده‌های هزینه-درآمد مرکز آمار ایران، در سال ۱۴۰۳ درحالی در کل دهک‌های مناطق شهری کشور حدود ۳۱ درصد از خانوارها هیچ فرد شاغلی نداشتند، این عدد در دهک یک ۵۸ درصد بوده است. در دهک دوم این عدد ۴۱/۵ درصد، در دهک سوم ۳۳/۷ درصد و در دهک‌های چهار و پنجم این عدد حدود ۲۹ و ۳۰ درصد بوده است.

همچنین کمترین میزان مربوط به دخک‌های نهم و دهم بوده است. در این دو دهک حدود ۲۱ و ۲۳ درصد از خانوارها هیچ فرد شاغلی نداشته‌اند.

قابل ذکر است دلیل بالا بودن سهم خانوارهای فاقد فرد شاغل در دهک یک، بالا بودن سهم سالمندان فقیر در این دهک، سهم بالای خانوارهای دارای فرد معلول جسمی و حرکتی و همچنین خانوار با سرپرست دارای مشکل اعتیاد است.