یادداشت حسین گونه پی، کارشناس منابع انسانی: نیروی انسانی در هر صنعتی از جمله صنعت بیمه نقش کلیدی و حیاتی ایفا می‌کند، زیرا این صنعت به شدت متکی به دانش تخصصی، مهارت‌های ارتباطی، و تحلیل دقیق داده‌هاست. در متن ذیل به برخی از موضوعات از جمله رضایت شغلی در این صنعت، نقش فرار مغزها و تز دست رفتن نیروی انسانی متخصص پرداخته ام.

تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل مختلفی بر رضایت شغلی کارکنان صنعت بیمه تأثیرگذار است. برای مثال، پرداخت به موقع حقوق، ارتقا بر اساس شایستگی، سرپرستی مناسب، مزایای کارکنان، پاداش‌های اقتضایی، دستورالعمل‌های عملیاتی و اجرایی، همکاران شایسته، ماهیت کار و ارتباطات کاری از جمله عواملی هستند که بر بهبود رضایت شغلی تأثیرگذار می‌باشند .​ در این راستا، برخی شرکت‌های بیمه اقداماتی را برای افزایش رضایت کارکنان خود انجام داده‌اند. برای مثال بعضی شرکت ها با اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، افزایش حقوق پرسنل را به میزانی افزایش داده اند همچنین، ارائه تسهیلات رفاهی و کمک‌های نقدی نیز از دیگر گام‌های برداشته‌شده در راستای حفظ نیروی انسانی این مجموعه بوده است در مجموع، اگرچه صنعت بیمه در ایران در زمینه رضایت شغلی کارکنان عملکرد قابل قبولی دارد، اما همچنان نیازمند توجه بیشتر به مسائلی مانند عدالت سازمانی و ارتقای مزایای کارکنان برای افزایش انگیزه و کاهش میل به ترک شغل می‌باشد.

فرار مغزها به معنای خروج نیروهای متخصص از این صنعت را می توان به مجموعه‌ای از عوامل ساختاری، مدیریتی و اقتصادی مرتبط دانست که موجب نارضایتی و مهاجرت نیروهای متخصص به سایر صنایع یا کشورهای دیگر می‌شود. که از جمله مهمترین آنها می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

ضعف در مدیریت و فقدان پرورش مدیران کارآمد در صنعت بیمه ایران، مدیریت غالباً بر اساس سابقه کاری و نه مهارت‌های مدیریتی انتخاب می‌شود. این امر منجر به انتصاب افرادی با تخصص‌های فنی به سمت‌های مدیریتی می‌شود که فاقد مهارت‌های لازم برای هدایت سازمان هستند. این وضعیت باعث ناکارآمدی در تصمیم‌گیری‌ها و کاهش انگیزه کارکنان می‌شود.

ساختار سنتی و عدم استفاده از فناوری‌های نوین صنعت بیمه ایران به شدت از ساختارهای سنتی رنج می‌برد. عدم استفاده از فناوری‌های اطلاعاتی (IT) و سیستم‌های نوین باعث کندی در فرآیندها، افزایش هزینه‌ها و کاهش رضایت شغلی می‌شود.

مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها شرایط اقتصادی نامساعد کشور، از جمله تورم بالا و تحریم‌های بین‌المللی، فشار زیادی بر صنعت بیمه وارد کرده است. این مسائل منجر به کاهش توان مالی شرکت‌ها، تأخیر در پرداخت خسارت‌ها و نارضایتی عمومی می‌شود.

عدم شفافیت و فساد اداری وجود باندبازی، رانت‌خواری و انتصابات بر اساس روابط شخصی به جای شایستگی، موجب کاهش اعتماد کارکنان به سیستم و تمایل به ترک شغل می‌شود.

نبود انگیزه‌های حرفه‌ای و آموزشی کمبود برنامه‌های آموزشی مدون و عدم وجود مسیرهای شغلی روشن برای ارتقاء، باعث می‌شود کارکنان احساس کنند که پیشرفتی در انتظارشان نیست. این امر موجب کاهش انگیزه و تمایل به مهاجرت به سایر صنایع می‌شود. ​

مشکلات نقدینگی و ورشکستگی شرکت‌ها برخی شرکت‌های بیمه به دلیل پذیرش ریسک‌های نامناسب و عدم مدیریت صحیح منابع مالی، با بحران نقدینگی مواجه شده‌اند. این وضعیت منجر به تأخیر در پرداخت خسارت‌ها و کاهش اعتماد کارکنان به پایداری شغلی می‌شود.

عدم توجه به بیمه‌های زندگی سهم پایین بیمه‌های زندگی در پرتفوی صنعت بیمه ایران نشان‌دهنده عدم توجه کافی به این بخش است. این امر باعث کاهش تنوع در محصولات بیمه‌ای و نارضایتی مشتریان و کارکنان می‌شود. ​ در مجموع، برای جلوگیری از فرار مغزها در صنعت بیمه، نیاز به اصلاحات ساختاری، مدیریتی و اقتصادی اساسی وجود دارد. این اصلاحات باید شامل ارتقاء مهارت‌های مدیریتی، استفاده از فناوری‌های نوین، شفافیت در فرآیندها و ایجاد انگیزه‌های حرفه‌ای برای کارکنان باشد.