یک لقمه نان و پنیر دور هم می‌خوریم؛ جمله‌ای آشنا که احتمالاً بارها از زبان اقوامی که میزبان مهمانان بوده‌اند شنیده شده. جمله‌ای که ظاهراً نشانی از فروتنی است، اما در باطن به این واقعیت اشاره دارد که نان و پنیر غذایی ساده و کم‌زرق و برق است.
با وجود این فرهنگ دیرینه، یک راننده تاکسی می‌گوید: «به خانمم گفته‌ام کمتر مهمان دعوت کند. دیگر دوره میزبانی گذشته. در این شرایط، برای خرید اقلام صبحانه باید ۲ تا ۳ میلیون هزینه کنیم؛ چه برسد به گوشت و مرغی که قرار است برای مهمان آماده شود.» در نتیجه، حتی وعده صبحانه که سفره‌ای با پنیر و لبنیات داشت، دیگر برپا نمی‌شود. برخی خانواده‌ها این وعده را حذف و برخی دیگر، اقلام خوراکی که قبلاً برای صبحانه استفاده می‌کردند، به وعده نهار یا شام منتقل کرده‌اند.
