در هفته‌های اخیر، گزارش‌هایی نگران‌کننده از فوت چند دانش‌آموز در نقاط مختلف کشور بر اثر ایست قلبی، خودکشی و مرگ با علت نامشخص منتشر شده است. طبق اخبار منتشرشده، از ابتدای مهرماه تاکنون دست‌کم سه دانش‌آموز اعم از دختر و پسردر مدارس به دلیل ایست قلبی جان خود را از دست داده‌اند. همچنین یک دانش‌آموز در شیراز اقدام به خودکشی کرده و دختربچه‌ای ۹ ساله در ایلام نیز به شکلی غیرقابل توضیح فوت کرده است. تکرار چنین حوادثی در مدت زمانی کوتاه، افکار عمومی و کارشناسان حوزه سلامت و آموزش را نسبت به ضرورت بررسی دقیق‌تر وضعیت جسمی و روانی دانش‌آموزان حساس کرده است.
کارشناسان هشدار می‌دهند که بسیاری از این مرگ‌های ناگهانی ممکن است ریشه در بیماری‌های پنهان قلبی و عروقی داشته باشد؛ بیماری‌هایی که با چند آزمایش ساده قابل شناسایی‌اند. با این حال، در مدارس کشور هنوز چکاپ‌های تخصصی قلبی انجام نمی‌شود و معاینات عمومی جای آن را گرفته است. نتیجه این غفلت، جان‌هایی است که بی‌صدا از دست می‌رود.
فشار تحصیلی، اضطراب، رقابت ناسالم و نبود مشاوره حرفه‌ای، نوجوانان را به مرز فروپاشی می‌کشاند. نبود روان‌شناس در مدارس، یعنی نادیده گرفتن هشدارهایی که هر روز بلندتر می‌شوند.
این حوادث نشان می‌دهد که نظام آموزشی و بهداشتی کشور هماهنگ عمل نمی‌کنند. سامانه‌ای که بتواند کودکان در معرض خطر را پیش از وقوع فاجعه شناسایی کند.
مرگ‌های اخیر نباید به تیترهای کوتاه خبری محدود شوند؛ آن‌ها هشداری‌اند برای همه ما. چکاپ‌های منظم قلبی و روانی، تشریفات نیستند؛ خط دفاعی سلامت نسل آینده‌اند.
